Διατροφή Ίππων

Η διατροφή του ίππου στοχεύει στη χορήγηση σιτηρεσίου στο οποίο περιέχονται όλες οι απαραίτητες θρεπτικές ουσίες στις ποσότητες εκείνες που απαιτούνται για συντήρηση, αύξηση, ανάπτυξη, αναπαραγωγή και εργασία από τους ίππους ανάλογα με το παραγωγικό στάδιο στο οποίο βρίσκονται. Οι θρεπτικές ανάγκες των ίππων διαφέρουν σημαντικά σε ατομικό επίπεδο και εξαρτώνται από τη φυλή, την ηλικία, στο σωματικό βάρος, το είδος της εργασίας που εκτελεί ο ίππος καθώς και από κλιματικούς παράγοντες (π.χ. θερμοκρασία περιβάλλοντος). Επομένως, η κατάρτιση του σιτηρεσίου δεν μπορεί να γίνεται εμπειρικά διότι η διατροφή παίζει καθοριστικό ρόλο στην υγεία και τις αποδόσεις των ίππων και θα πρέπει να βασίζεται σε ορισμένες βασικές αρχές που της φυσιολογίας του πεπτικού τους συστήματος. Γενικά, ο ίππος έχει μικρό στομάχι και μεγάλο παχύ έντερο. Παρακάτω δίνονται στοιχεία σχετικά με τη χωρητικότητα των διαφόρων τμημάτων του γαστρεντερικού σωλήνα στο ίππο (Πίνακας 1).  

Πίνακας 1. Χωρητικότητα του γαστρεντερικού σωλήνα των ιπποειδών

Ο ίππος είναι φυτοφάγο μονογαστρικό και επομένως η διατροφή του θα πρέπει να στηρίζεται στις χονδροειδείς ζωοτροφές (σανοί, χόρτο λειμώνων, βόσκηση σε φυσικούς ή τεχνητούς λειμώνες) η ποσότητα των οποίων, σε ημερήσια βάση, δεν θα πρέπει να είναι μικρότερη από το 1% του σωματικού βάρους του ίππου. Οι ενήλικες ίπποι, ανεξάρτητα από τη φυλή ή τον τύπο στον οποίο ανήκουν καταναλώνουν σε ημερήσια βάση σιτηρέσιο (χονδροειδείς και συμπυκνωμένες ζωοτροφές) σε ποσότητες που αντιστοιχούν περίπου στο 2–2.5% του σωματικού τους βάρους (Σ.Β). Έτσι για παράδειγμα, ένας αθλητής ίππος 500 κιλών θα πρέπει να καταναλώσει περίπου 10 έως 12.5 κιλά σιτηρεσίου την ημέρα. 

Από τις χονδροειδείς ζωοτροφές συνηθέστερα χρησιμοποιείται αποξηραμένος σανός (χόρτο λειμώνων), σανός μηδικής (χρησιμοποιείται και σε μορφή σύμπηκτων, pellets), άχυρο βρώμης, άχυρο κριθαριού, άχυρο σιταριού. Οι συνηθέστερες συμπυκνωμένες ζωοτροφές είναι διάφορες κατηγορίες σύμπηκτων (pellets, που περιέχουν ποικίλες ζωοτροφές σε διάφορες αναλογίες και επιπλέον βιταμίνες, μακροστοιχεία και ιχνοστοιχεία και χορηγούνται συνήθως σε συνδυασμό με καλής ποιότητας σανούς) και καρποί δημητριακών (Βρώμη, Κριθάρι, σιτάρι, καλαμπόκι). Επιπλέον, στο σιτηρέσιο μπορεί να προστεθούν: σόγια, λιναρόσπορος, φυτικά λίπη, ανάλογα με τις ανάγκες σε πρωτεΐνες και ενέργεια των ίππων. Τα φυτικά λίπη στο σιτηρέσιο των ίππων είναι δυνατό να προστεθούν ακόμα και σε αναλογία 6% ή και περισσότερο ανάλογα με τις ανάγκες σε ενέργεια. Τέλος, το σιτηρέσιο των ίππων, ιδιαίτερα αυτών που αναρρώνουν από κάποιο νόσημα ή κάποια χειρουργική επέμβαση, μπορεί να εμπλουτιστεί με λαχανικά (καρότα, ρεπάνια, πατάτες κλπ) και φρούτα (μήλα, δαμάσκηνα κτλ.) αλλά πάντα σε μικρές ποσότητες γιατί αλλιώς υπάρχει κίνδυνος πεπτικών διαταραχών. Φυσικά, όλες οι ζωοτροφές θα πρέπει να ζυγίζονται με τη χρήση κατάλληλου ζυγού ώστε η χορηγούμενη ποσότητα του ημερήσιου σιτηρεσίου να είναι ακριβής.

• Ένας πρακτικός οδηγός για τον υπολογισμό της ποσότητας του σιτηρεσίου που μπορεί να καταναλώσει ένας ίππος είναι αυτός με βάση το σωματικό του βάρος (ξηρή ουσία % του ΣΒ του ίππου)
• 1,5-1,75 % για κάλυψη των αναγκών συντήρησης
• 2,0% για ίππους που εκτελούν ελαφριά εργασία
• 2,5% για ίππους που εκτελούν μέτρια εργασία
• 3,0% για ίππους που εκτελούν βαριά εργασία (π.χ. έντονη προπόνηση, αγώνες) 
• 2,5-3,0% για αναπτυσσόμενα πουλάρια
• 2,5-3,0% για φοράδες τους τρεις τελευταίους μήνες της κυοφορίας και κατά τη διάρκεια της γαλουχίας 

Ο υπολογισμός του Σ.Β μπορεί να γίνει με τη χρήση ειδικής μετροταινίας που χρησιμοποιείται για τη μέτρηση της περιφέρειας του θώρακα ακριβώς πίσω από το όριο της ωμοπλάτης. Επιπλέον, ο δείκτης θρεπτικής κατάστασης (ΔΘΚ), ιδιαίτερα των αθλητών ίππων θα πρέπει να ελέγχεται συχνά ώστε να τροποποιείται ανάλογα το σιτηρέσιό του. Για παράδειγμα ο μέσος όρος του ΔΘΚ σε ίππους ιππικών ομίλων και ίππους ιπποδρομιών είναι 5,0 (4,0 – 7,0) ενώ σε ίππους αγώνων αντοχής είναι 4,6 (3,5-6,0).

Σε ό,τι αφορά στην αναλογία μεταξύ χονδροειδών και συμπυκνωμένων ζωοτροφών στο σιτηρέσιο του ίππου, αυτή δεν είναι σταθερή και εξαρτάται από την εργασία και το παραγωγικό στάδιο του ίππου. Για παράδειγμα, οι ανάγκες συντήρησης ενός ενήλικου ίππου που δεν παράγει έργο ούτε χρησιμοποιείται ως γεννήτορας μπορούν να καλυφθούν αποκλειστικά με τη χορήγηση καλής ποιότητας σανού. Αντίθετα, οι αθλητές ίπποι έχουν αυξημένες ανάγκες σε θρεπτικές ουσίες και κατά συνέπεια καταναλώνουν σημαντικές ποσότητες συμπυκνωμένων ζωοτροφών. Οι σχετικές κατά περίπτωση αναλογίες δίνονται στο παρακάτω πίνακα:

Πίνακας 2. Ενδεικτικές αναλογίες χονδροειδών/συμπυκνωμένων ζωοτροφών στο σιτηρέσιο ενός ίππου ανάλογα με τη κατηγορία στην οποία ανήκει

Ο ίππος προσλαμβάνει τις χορηγούμενες ζωοτροφές με τη βοήθεια των πολύ ευκίνητων χειλέων του και των κοπτήρων οδόντων του. Έτσι, επιβάλλεται ο τακτικός έλεγχος της στοματικής κοιλότητας του ίππου για την ύπαρξη οδοντικών ακίδων, καθώς και τον εντοπισμό μη φυσιολογικής φθοράς των κοπτήρων οδόντων. Οι τροφές στη συνέχεια ανακατεύονται με άφθονο σίελο κατά τη διάρκεια της μάσησης. Η διάρκεια της μάσησης και κατά συνέπεια ο χρόνος που απαιτείται για την κατανάλωση ενός  χιλιογράμμου τροφής εξαρτάται από το είδος των ζωοτροφών (Πίνακας 3). Το είδος των καταναλισκόμενων ζωοτροφών επηρεάζει την ποσότητα του παραγόμενου σιέλου η οποία κυμαίνεται από 1-12 λίτρα/ημέρα (αυξάνεται ανάλογα με τη περιεκτικότητα των ζωοτροφών σε ξηρή ουσία, Ξ.Ο). Με τη βοήθεια του σιέλου σχηματίζεται ο βλωμός που αποτελείται από ποσότητα 20-120 γραμμαρίων ζωοτροφών. Η συχνότητα κατάποσης βλωμών στους ίππους, κάτω από φυσιολογικές συνθήκες, είναι 2 βλωμοί/λεπτό. Θα πρέπει βέβαια να υπάρχει πάντα διαθέσιμο, άφθονο, πόσιμο νερό. Η διαθεσιμότητα πόσιμου νερού είναι βασικής σημασίας για την καλή υγεία των ίππων και την αναπλήρωση των υγρών ιδιαίτερα μετά από έντονη άσκηση. Ένας ίππος π.χ. 500 χλγ. που δεν αθλείται χάνει περίπου 0,5 λίτρα νερού με τον ιδρώτα, ενώ αν υπόκειται σε ελαφριά άσκηση τότε οι απώλειες είναι 5 λίτρα, σε μέτρια άσκηση 10 λίτρα, ενώ σε έντονη άσκηση μπορεί να φτάσει τα 20 λίτρα ημερησίως. Κατά τη διάρκεια του χειμώνα είναι καλύτερα να αποφεύγεται η χορήγηση παγωμένου νερού αφού έχει διαπιστωθεί ότι οι ίπποι καταναλώνουν μεγαλύτερες ποσότητες όταν το νερό είναι σχετικά θερμό. 

Πίνακας 3. Ενδεικτικές τιμές για το χρόνο κατανάλωσης ζωοτροφών από τους ίππους:

Αναφέρθηκε παραπάνω (Πίνακας 1) ότι το στομάχι του ίππου έχει χωρητικότητα περίπου 8-15 λίτρα. Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία στο ρυθμό κορεσμού και εκκένωσης του στομάχου, που είναι ανάλογη με το είδος των χορηγούμενων ζωοτροφών, και κατά συνέπεια αποτελεί βασική αρχή στον καταρτισμό σιτηρεσίων. Ο βαθμός κορεσμού του στομάχου με χονδροειδείς ζωοτροφές είναι 190 γραμ. Ξ.Ο./10 λεπτά ενώ για τις συμπυκνωμένες ζωοτροφές είναι 540 γραμ. Ξ.Ο./10 λεπτά. Αντίστοιχα, ο ρυθμός εκκένωσης του στομάχου είναι 30-50 γραμ. Ξ.Ο./10 λεπτά ανεξάρτητα από το είδος των χορηγούμενων ζωοτροφών. Η γνώση των παραπάνω αρχών επιβάλλεται για την αποφυγή πεπτικών διαταραχών (κολικών) και την παραγωγή ανεπιθύμητων αερίων στο πεπτικό σωλήνα των ίππων. Σε κάθε περίπτωση οι ζωοτροφές που αποτελούν το ημερήσιο σιτηρέσιο ενός ίππου θα πρέπει να δίνονται σε μικρές ποσότητες και σε όσο το δυνατό περισσότερα γεύματα. Ιδιαίτερη προσοχή θα πρέπει να δίνεται στην αποφυγή απότομων αλλαγών στο σιτηρέσιο των ίππων γιατί είναι ζώα που δεν τους αρέσουν οι αλλαγές ενώ υπάρχει πάντα ο κίνδυνος πεπτικών διαταραχών. 

Η γνώση της χημικής σύνθεσης των διαθέσιμων ζωοτροφών είναι απαραίτητη για τον καταρτισμό ενός ισορροπημένου σιτηρεσίου ώστε να καλύπτονται οι ανάγκες σε ενέργεια, πρωτεΐνες, βιταμίνες και ανόργανες ουσίες. Οι ανάγκες αυτές είναι διαφορετικές για κάθε κατηγορία ίππων και εξαρτώνται από το φυσιολογικό τους στάδιο, π.χ. στάδιο κυοφορίας, στάδιο γαλακτικής περιόδου για τις φοράδες, αλλά και από τη φυλή των ίππων και την ατομική τους ιδιοσυγκρασία. Σε γενικές γραμμές, εξαρτώνται από το σωματικό βάρος (ΣΒ) των  ίππων και ο υπολογισμός τους γίνεται με βάση τις ανάγκες συντήρησης ενός ίππου. Στον Πίνακα 4, δίνονται μερικές ενδεικτικές τιμές για τις ανάγκες σε θρεπτικές ουσίες διαφόρων κατηγοριών ίππων.

Ειδικότερα, οι ανάγκες σε ενέργεια των ίππων υπολογίζονται συνήθως σε ανάγκες σε πεπτή ενέργεια (digestible energy, DE) και εκφράζονται σε MJ DE. Αν οι ανάγκες σε ενέργεια εκφράζονται σε Mcal τότε θα πρέπει να γίνεται μετατροπή σύμφωνα με τον τύπο: MJ = Mcal x 4.185. Πρακτικά, οι ανάγκες συντήρησης ενός ίππου σε ενέργεια μπορούν να υπολογιστούν με βάση τον τύπο:  Ανάγκες σε ενέργεια (MJ DE) = [1.4 + (0.03 x ΣΒ)] x 4.185, όπου ΣΒ είναι το σωματικό βάρος του ίππου σε χλγ. Αντίστοιχα, οι ανάγκες σε πρωτεΐνες (ουσιαστικά τα αμινοξέα που απορροφώνται στο λεπτό έντερο) εκφράζονται σε ολικές πρωτεΐνες στο σιτηρέσιο. Η πέψη και απορρόφησή τους γίνεται κατά 60-70% στο λεπτό έντερο καθιστώντας τους ίππους άμεσα εξαρτώμενους από την ποσότητα και την ποιότητα των πρωτεϊνών στο χορηγούμενο σιτηρέσιο. Πρακτικά, υπολογίζονται ως 8% της καταναλισκόμενης Ξ.Ο του σιτηρεσίου. Έτσι, οι ανάγκες συντήρησης σε πρωτεΐνες ενός ίππου 500 χλγ., που καταλώνει 8.2 χλγ. Ξ.Ο θα είναι   656 γραμμάρια πρωτεΐνης. Σε ό,τι αφορά στις ανάγκες σε ανόργανα στοιχεία (μακροστοιχεία και ιχνοστοιχεία) και βιταμίνες (οι οποίες εκφράζονται συνήθως σε διεθνείς μονάδες IU/d) ο ακριβής υπολογισμός τους είναι πρακτικά δύσκολος και θα πρέπει στο σιτηρέσιο των ίππων να  συμπεριλαμβάνονται πάντοτε ειδικά συμπληρώματα (ισορροπιστές για ίππους). Γενικά, δεν υπάρχουν προβλήματα έλλειψης βιταμινών όταν οι ίπποι διατρέφονται με σιτηρέσιο στο οποίο ενσωματώνονται βιταμίνες και ιχνοστοιχεία. Σε μόνιμα ενσταυλισμένους ίππους που διατρέφονται με κακής ποιότητας σανό έχουν αναφερθεί συμπτώματα έλλειψης θειαμίνης ενώ ανωμαλίες στη μορφολογία της οπλής φαίνεται να διορθώνονται όταν στο σιτηρέσιο προστίθεται βιοτίνη. Η απορρόφηση των βιταμινών γίνεται κυρίως στο λεπτό έντερο ενώ στο παχύ έντερο γίνεται σύνθεση και απορρόφηση βιταμινών του συμπλέγματος Β. Η απορρόφηση των μακροστοιχείων και ιχνοστοιχείων γίνεται κυρίως στο λεπτό έντερο. Προβλήματα αναφέρονται σχετικά με τη διαθεσιμότητα του ασβεστίου (Ca) και του Φωσφόρου (P) ιδιαίτερα στους νεαρούς αναπτυσσόμενους πώλους. Σε αυτούς η έλλειψη  Ca και P καθώς και η υπερεπάρκεια τους σχετίζεται με διαταραχές της αύξησής τους. 

Τέλος, η εκτροφή κάθε κατηγορίας ίππων έχει ορισμένες ιδιαιτερότητες οι οποίες θα πρέπει να συνυπολογίζονται κατά τον καταρτισμό ενός σιτηρεσίου και αντίστοιχου προγράμματος διατροφής. 

Γεώργιος Αρσένος

Καθηγητής, Τμήμα Κτηνιατρικής, Α.Π.Θ. 

e-mail: arsenosg@vet.auth.gr